Brytyjski vs. amerykański angielski – najważniejsze różnice

Angielski angielskiemu nierówny. Chociaż na Wyspach i w Stanach mówi się w tym samym języku, to obie odmiany cechuje wyjątkowy charakter i lokalny koloryt (no właśnie local color czy colour?). Sprawdzamy zatem, na ile amerykański angielski różni się od brytyjskiego. 

Akcent

Posługiwanie się pojęciami „wymowa amerykańska” i „wymowa brytyjska” to bardzo duże uproszczenie. Dlaczego? Bowiem zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w USA występuje ogromne zróżnicowanie akcentów regionalnych – przecież i Teksas, i Nowy Jork znajdują się w Stanach, a jednak ich mieszkańcy mówią zupełnie inaczej. Tak samo niepodobna porównywać akcentu londyńczyków do tego, którym posługują się mieszkańcy Manchesteru lub Glasgow. A jednak da się tu zauważyć pewne prawidłowości, na przykład w wymowie głoski „r”: Amerykanie zwykle wymawiają ją w każdym słowie, Brytyjczycy zaś zazwyczaj tylko wtedy, gdy znajduje się na początku wyrazu. Szukasz konkretnych przykładów? Z pomocą przychodzą słowniki internetowe, o czym pisaliśmy w artykule z praktycznymi poradami dotyczącymi nauki angielskiego.

Pisownia

Zapis niektórych słów jest różny w wersji brytyjskiej i amerykańskiej. Oto kilka przykładów.

Słownictwo

Rozbieżności występują także w samym słownictwie.

Gramatyka

Przyimki

Poniżej znajdziesz zaledwie kilka ogólnych zasad. Za sprawą kultury popularnej amerykański angielski nieustannie przenika do brytyjskiego (i na odwrót),  przez co granice te zaczynają się rozmywać.

Użycie czasów Past Simple i Present Perfect

W zdaniach opisujących sytuacje, które wydarzyły się niedawno, Amerykanie raczej użyją czasu Past Simple, Brytyjczycy zaś – Present Perfect. Tłumaczenie w języku polskim w tym wypadku z reguły pozostanie niezmienione.

Imiesłów czasu przeszłego (past participle) od get

Na Wyspach formę imiesłowu czasu przeszłego gotten uważa się za archaiczną. Brytyjczyk użyje formy got. Z kolei w USA nadal się z niej korzysta.

Rzeczowniki zbiorcze – liczba pojedyncza czy mnoga?

W brytyjskim angielskim rzeczowniki zbiorcze takie jak „komitet”, „rząd”, czy „zespół” mogą przybierać liczbę zarówno pojedynczą, jak i mnogą. Zazwyczaj preferowana jest ta druga, aby podkreślić udział każdego członka zbioru w wykonaniu danej czynności. Z kolei w amerykańskim angielskim stosuje się wyłącznie liczbę pojedynczą, traktując każdą grupę jako całość.

Czasowniki regularne i nieregularne

W tym wypadku różnice pomiędzy dwoma wariantami angielskiego są tak subtelne, że łatwo je przeoczyć w mowie. Tymczasem w piśmie stają się oczywiste. W brytyjskim angielskim czasowniki w czasie przeszłym często przybierają nieregularną formę (np. leapt, dreamt, burnt, learnt), podczas gdy w amerykańskim angielskim – regularną (leaped, dreamed, burned, learned).

Angielski jest trzecim najczęściej używanym językiem na Ziemi. Nic dziwnego, że charakteryzuje go różnorodność (już w kwestii samych powitań)!