Noworoczne postanowienia w różnych zakątkach świata
Według badań przeprowadzonych przez Babbel, noworoczne postanowienia podejmuje około 43 procent Polaków, choć niewiele mniejszą grupę stanowią ci, którzy tego w ogóle nie robią (38%).
Noworoczne postanowienia dotyczą głównie lepszej wersji samego siebie. Połowa ankietowanych obiecuje sobie większą dbałość o zdrowie, 38% planuje rzucić palenie, a 35% chce zrzucić zbędne kilogramy. Niemal co czwarta osoba, która przyznaje się do postanowień, za cel stawia sobie uprawianie sportu. A co z językami? Otóż 13% ankietowanych stawia na naukę nowego języka, co szczególnie nas cieszy.
Ale postanowiliśmy przyjrzeć się także postanowieniom noworocznym w innych zakątkach świata. W końcu tradycje związane z końcem roku różnią się od siebie w zależności od szerokości geograficznej, nie wykluczone zatem, że postanowienia składane w tym czasie również zaskoczą nas różnorodnością.
Zaczęło się w Babilonii
Tradycja robienia noworocznych postanowień ma ponad 4 tysiące lat. Według historyków to Babilończycy jako pierwsi czynili noworoczne postanowienia. Nawiasem mówiąc, jako pierwsi zaczęli obchodzić nowy rok, który przypadał na okres sadzenia nowych roślin, czyli połowę marca. Wówczas rozpoczynało się u nich dwunastodniowe święto, podczas którego składano bogom różne obietnice. Zwykle dotyczyły zwracania przedmiotów ich prawowitym właścicielom.
Dopiero Rzymianie przesunęli początek roku na pierwszego stycznia. Choć nie zrobili tego od razu. Początkowo, podobnie jak Babilończycy, za pierwszy miesiąc uznawali marzec, a za początek nowego roku jego pierwszy dzień. Jednak około 46 p.n.e., początek roku został przesunięty na styczeń. Jednym z powodów była łacińska nazwa tego miesiąca, Ianuarius, która pochodzi od boga Janusa. Dwugłowe bóstwo spogląda jednocześnie w przeszłość i w przyszłość, co czyni je idealnym symbolem przełomu starego i nowego roku. Nic więc dziwnego, że to Janusowi Rzymianie składali obietnice noworocznej poprawy.
Nowy Rok nie jest chrześcijańskim świętem, lecz Chrześcijanie chętnie go obchodzili już w XVIII wieku. W niektórych odłamach zaczęto odprawiać msze w Sylwestra i Nowy Rok, aby skłonić wiernych do refleksji nad minionym rokiem i postanowienia poprawy w nadchodzącym.
Aspekt religijny nie jest już istotnym elementem noworocznych postanowień. Dziś obietnice poprawy składamy głównie sobie. Co oznacza, że to my się z nich rozliczamy.
Krótka podróż dookoła świata
W 2013, Google Zeitgeist przeprowadził projekt, w ramach którego spytano ankietowanych o ich noworoczne postanowienia. Odpowiedzi z całego świata sugerują, że nie w każdym kraju podchodzi się do nich w ten sam sposób. To, co rozumiemy pod pojęciem New Year’s resolutions, praktykuje się głównie w Ameryce Północnej i Europie, niekoniecznie w Azji czy Afryce. Przy czym noworoczne postanowienia mogą przyjmować bardzo różne formy. Oto kilka przykładów z całego świata:
Stany Zjednoczone
Postanowienia noworoczne są istotną częścią amerykańskiej tradycji. I w sposób nieunikniony pociągają za sobą inną tradycję – rezygnacji z tychże postanowień. Niespełna 10 procent noworocznych obietnic zostaje dotrzymanych, a jednak co roku prawie połowa Amerykanów ma nadzieję, że tym razem będzie inaczej.
Do najbardziej popularnych amerykańskich noworocznych postanowień należą: zdrowe odżywianie, więcej ruchu, więcej czytania, więcej czasu dla rodziny i nauka czegoś nowego. Tym, co łączy te obietnice jest ich koncentracja na samodoskonaleniu i rozwoju osobistym.
Kolumbia
Tymczasem Kolumbijczycy, zamiast o noworocznych postanowieniach, mówią raczej o życzeniach. Tak właśnie tłumaczy się używane w tym kontekście słowo deseos. Życzenia te Kolumbijczycy składają sobie, gdy zegar wybija północ. Według kolumbijskiej tradycji, z każdym noworocznym uderzeniem zegara należy zjeść winogrono i pomyśleć życzenie. Oznacza to w sumie 12 winogron i 12 życzeń (w niektórych tradycjach życzeń może być też 7).
Te życzenia w niczym nie przypominają jednak postanowień ze Stanów Zjednoczonych. Na przykład zamiast obiecywać sobie, że w nowym roku będziesz się zdrowiej odżywiać, życzysz sobie raczej dużo zdrowia. Są także inne noworoczne tradycje. Aby zapewnić sobie wyjątkowo obfity rok, w Nowym Roku Kolumbijczycy napełniają kieszenie soczewicą. Z kolei osoby, które chcą więcej podróżować, robią o północy rundkę z walizką dookoła domu. Są tacy, którzy zapisują swoje życzenia na kartce. Noszą ją przez cały rok przy sobie, by w trakcie noworocznej zabawy ją spalić i spisać życzenia na nowo.
Włochy
Włoskie tradycje dotyczące noworocznych postanowień są chyba najbardziej zbliżone do tych ze Stanów Zjednoczonych. Włosi nazywają swoje noworoczne postanowienia buoni propositi, co można przetłumaczyć jako „dobre zamiary”. Wśród nich znajdziecie rzucenie palenia czy więcej ruchu.
Ale Włosi mają także inne tradycje związane z Nowym Rokiem. Jedną z nich są specjalne dania, które przynoszą szczęście. Na przykład tłusta wieprzowina (której jedzenie ma doprowadzić do pogrubienia naszych portfeli) i czarno-nakrapiana fasola (która po prostu przynosi szczęście). Włochy to także jeden z tych krajów, w których szczęście w nowym roku może przynieść odpowiednia bielizny. We Włoszech obowiązkowo w kolorze czerwonym.
Chiny
Chiński Nowy Rok nie zaczyna się co prawda wraz z pierwszym stycznia, ale generalnie w jego obchodach chodzi o to samo. W pierwszą pełnię księżyca pomiędzy, w okresie od 21 stycznia do 20 lutego, rozpoczyna się trwające dwa tygodnie Święto Latarni, które prowadzi do Księżycowego Nowego Roku. To święto odpowiedzialne za jedną z największych migracji we współczesnym świecie, bowiem w tym czasie miliony Chińczyków wyruszają w podróż, aby zobaczyć się z rodziną.
Jeśli jednak chodzi o noworoczne postanowienia, chińskie tradycje znacznie różnią się od amerykańskich. Zamiast planować swoje cele na nowy rok, Chińczycy skupiają się na zapewnieniu szczęścia i pomyślności. Odbywa się to na wiele różnych sposobów podczas Święta Latarni, między innymi z pomocą koloru czerwonego, liczby osiem i obecności najbliższych w trakcie uroczystej kolacji.
Rosja
Nowy Rok w Rosji to największe święto w roku, ponieważ w czasach Związku Radzieckiego władza tępiła obrządki religijne, doprowadzając niemal do ich całkowitego zaniknięcia. By zrekompensować sobie brak Bożego Narodzenia, Rosjanie zaczęli huczniej świętować Nowy Rok. Do tego stopnia, że wykształcili nawet tradycję ubierania noworocznego drzewka, Novogodnyaya Yolka, udekorowanego światełkami i gwiazdą na czubku.
Tak jak Kolumbijczycy, Rosjanie na Nowy Rok raczej sobie życzą niż postanawiają. Swoje życzenia zapisują na kartce papieru, którą następnie palą, a popiół wrzucają do wypijanego o północy kieliszka szampana.
Odkryj Magazyn Babbel, oto:
