Niemcy uwielbiają kino! Dlatego plasują się na drugim miejscu w Unii Europejskiej pod względem liczby obiektów kinowych w przeliczeniu na 100 tysięcy mieszkańców. Z kolei niemieckie filmy zdobywają nagrody na europejskich i światowych festiwalach filmowych, przyciągając tłumy widzów. Produkcje Wima Wendersa, Toma Tykwera czy Wernera Herzoga gwarantują nie tylko najwyższą jakość kina, lecz także sukces komercyjny wyreżyserowanych przez nich filmów. Poniższa lista to przysłowiowa kropla w morzu, ale od czegoś trzeba zacząć. Przygotujcie popcorn, zrelaksujcie się i zanim włączycie play, odkryjcie moje propozycje.
Niemieckie filmy, które warto zobaczyć
Metropolis (1927)
Nie da się ukryć, że dla dzisiejszego widza oglądanie niemych, czarno-białych filmów z lat dwudziestych ubiegłego wieku może być dużym wyzwaniem. Czasami jednak warto się przełamać, gdyż to właśnie ten okres był czasem rozkwitu wczesnego niemieckiego kina. Oczywiście nieme filmy są wręcz stworzone dla osób początkujących, które nie muszą martwić się tym, że nie zrozumieją skomplikowanych dialogów.
Jeśli interesujesz się historią kina, na pewno wiesz, że to właśnie w Niemczech w latach dwudziestych zostały nakręcone pierwsze horrory, takie jak Gabinet doktora Caligari w reżyserii Roberta Wiene (1920) czy też Nosferatu – symfonia grozy Friedricha Wilhelma Murnau (1922). Filmy te jak najbardziej warto zobaczyć, ja jednak polecam Ci przede wszystkim Metropolis w reżyserii Fritza Langa.
Ten wczesny film z gatunku science-fiction jest jednogłośnie uznawany za arcydzieło i do dziś grany jest w niemieckich kinach, często przy akompaniamencie orkiestry. Co ciekawe, wkrótce po premierze film został znacznie skrócony, a wycięte sceny zaginęły na długie lata. Pełną wersję filmu odkryto dopiero w 2008 roku w archiwum w Buenos Aires. Film uzupełniono o odnaleziony materiał i obecnie możemy oglądać całość w wersji bardzo zbliżonej do pierwotnej.
Gdy pierwszy raz obejrzałam obraz Langa, zaskoczyła mnie jego aktualność. Akcja filmu toczy się w mieście przyszłości, rządzonym przez uprzywilejowaną grupę intelektualistów. Ale tak naprawdę miasto funkcjonuje jednak dzięki rzeszom mieszkających pod ziemią robotników. Głównym tematem filmu są więc aktualne do dzisiaj konflikty społeczne i klasowe, a także rola technologii i postępu w życiu społecznym.
Berlin Calling (2008)
Jeśli jednak wolisz współczesne filmy, polecam Ci kultowy „Berlin Calling”. Obraz Hannesa Stöhra jest autentyczną i ironiczną opowieścią o berlińskiej scenie klubowej. Główną rolę gra Paul Kalkbrenner, który także poza ekranem jest znanym twórcą muzyki elektronicznej. Muzyka techno, narkotyki, kluby, trasy koncertowe: tak wygląda życie bohatera filmu, czyli DJ Ickarusa. W pewnym momencie Ickarus połyka jednak tabletkę, która wywołuje u niego atak psychozy, po czym muzyk trafia do szpitala psychiatrycznego.
Oglądając ten film, można poczuć się jak na dobrej imprezie, o co dba przede wszystkim świetna ścieżka dźwiękowa skomponowana przez samego Kalkbrennera. Stworzony na potrzeby filmu kawałek „Sky ans Sand” stał się jednym z największych przebojów w jego karierze.
Almanya (2011)
Debiut kinowy sióstr Yasemin i Nesrin Şamdereli to komediodramat opowiadający historię wielopokoleniowej turecko-niemieckiej rodziny. Film ukazuje punkt widzenia osób o tureckich korzeniach, które ze względów ekonomicznych musiały opuścić Turcję i wyemigrować do Niemiec. Mówiąc o uprzedzeniach, jakie bohaterowie filmu mieli przed przybyciem do Niemiec, siostry Şamdereli sugerują, że nie wszystkie wyobrażenia, jakie mamy o innych krajach, znajdują oparcie w faktach.
Film słusznie nazwany został bajką o integracji, gdyż ukazuje wyidealizowany obraz Niemiec jako kraju, w którym nie istnieją problemy takie jak nierówność czy dyskryminacja, a jedyna trudność, jaką napotykają obcokrajowcy, to początkowa nieznajomość niemieckiego. Trudno się więc dziwić, że film bardzo spodobał się niemieckim widzom i krytykom. Według mnie historia opowiedziana w filmie nie ma dużo wspólnego z rzeczywistością, ale na pewno jest to wzruszający obraz, od którego robi się cieplej na sercu.
A Coffee in Berlin (2012) (tytuł niemiecki: Oh Boy)
Nie jestem pewna, dlaczego dystrybutorzy tak właśnie zdecydowali się przetłumaczyć niemiecki tytuł tego filmu, czyli „Oh Boy”. Film ten został w 2013 roku uhonorowany Niemiecką Nagrodą Filmową, a także otrzymał szereg innych wyróżnień. Co tak bardzo zachwyciło krytyków, którzy zwrócili uwagę na ten niskobudżetowy, czarno-biały film Jana-Olego Gerstera?
Bohaterem obrazu jest sympatyczny Niko Fischer, którego specjalnością jest łamanie pisanych i niepisanych reguł. Niko prowadzi samochód po spożyciu alkoholu, jeździ bez biletu, spóźnia się do teatru, a także okłamuje ojca, który nadal łoży na jego utrzymanie, nie wiedząc o tym, że chłopak już dawno porzucił studia prawnicze. Widzowie towarzyszą Niko przez dwadzieścia cztery godziny, w czasie których chłopak styka się z berlińskimi absurdami i przy okazji usiłuje napić się filiżanki czarnej kawy. Udaje mu się to dopiero nad ranem, w ostatniej scenie filmu. W ironiczny, subtelny sposób film opowiada o zmianach zachodzących w stolicy Niemiec, o samotności i izolacji, a także o tym, że błędy popełnione w przeszłości nadal odciskają piętno na teraźniejszości.
Toni Erdmann (2016)
„Toni Erdmann” to trzeci pełnometrażowy film Maren Ade. Film opowiada historię pracownicy firmy konsultingowej Ines i jej ojca Winfrieda. Ponieważ zbliżają się jej urodziny, Winfried składa córce niezapowiedzianą wizytę w Bukareszcie, gdzie ta aktualnie pracuje. Ines jest jednak tak skupiona na pracy, że praktycznie nie znajduje dla ojca czasu. Ten, niezrażony, podejmuje próbę nawiązania kontaktu z córką na nowo, tym razem jednak wchodząc w rolę fikcyjnego konsultanta Toniego Erdmanna, który zaczyna prześladować Ines nie tylko w życiu prywatnym, ale też i w pracy. Stopniowo Ines przejmuje inicjatywę i pokazuje, że jest w stanie zachowywać się równie niekonwencjonalnie, jak jej ojciec.
Film w sposób satyryczny i słodko-gorzki ukazuje świat współczesnego biznesu, a także mówi o skutkach globalizacji i niezrównoważonego rozwoju. Ines spędza czas w nowoczesnym biurowcu, w ekskluzywnym spa, w drogich restauracjach lub też w swoim nowoczesnym apartamencie. Po mieście wozi ją kierowca i dopiero przyjazd ojca zmusza ją do tego, by opuściła ten sterylny świat zamieszkały przez międzynarodowe elity i choć trochę poznała realia kraju, w którym przyszło jej pracować.
Pożegnanie z Europą (2016)
Jest to melancholijny film oparty na ostatnich latach życia austriackiego pisarza Stefana Zweiga. Jako osoba żydowskiego pochodzenia, a także zdecydowany pacyfista, Zweig zdecydował się na opuszczenie rodzimego Wiednia, udając się na wieloletnią tułaczkę po Ameryce Południowej i Północnej. Jego nowym domem okazała się Brazylia, w której jednak nie było mu dane zaznać upragnionego spokoju.
Jest to nietypowy film o drugiej wojnie światowej, gdyż jego akcja toczy się w miejscu, do którego bezpośrednie działania wojenne nie dotarły. Film pokazuje cierpienie i żal, jakie wiążą się z bezpowrotną utratą ojczyzny i sugeruje, że przymusowa emigracja zawsze jest tragedią. Niewątpliwym atutem obrazu w reżyserii Marii Schrader są piękne zdjęcia, a także nielinearna, nieco fragmentaryczna narracja, która sprawia, że film nie oferuje jednoznacznej interpretacji zdarzeń, zapraszając widza do refleksji nad niełatwym życiem słynnego pisarza.
Gdzie można obejrzeć niemieckie filmy?
- Metropolis (film obejrzysz na YouTube w wersji angielskiej lub na Vod.pl z polskimi napisami)
- Berlin Calling (Netflix, dostępny z napisami)
- Almanya (Vod.pl, dostępny z napisami)
- A Coffee in Berlin (Vod.pl, dostępny z napisami)
- Toni Erdmann (film dostępny bez napisów na stronie Player lub z napisami na Cineman i Vod.pl)
- Pożegnanie z Europą (Vod.pl, dostępny z napisami)
Niemieckie filmy to dopiero początek! Sprawdź nasze propozycje dotyczące niemieckich seriali, rozgłośni radiowych i tytułów prasowych.